stand van zaken.

Na een hoop gepruts ben ik weer bezig.
Het ging me een beetje tegenzitten omdat ik geen verhaal vorm kon vinden voor mijn film.
Gewoon losse stukjes vind ik ook zo onsamenhangend en het werd niet duidelijk voor mij of de kijker.
Ik moest mezelf er nog in plaatsen.ik moet een leidraad hebben in m'n film.
Waarom wil ik hem maken?

Vannacht schoot me een idee te binnen met hoe ik het zou kunnen aanpakken, en dan ben ik verder gaan uitwerken.

De eerste scene word een scene van mijzelf ( die ik ook zelf vertel) , ik zit in de kerk-mis voor mijn overleden opa, naast mijn vader en broertje zitten we op de eerste rij, de pastoor komt langs met een hostie ' het lichaam van christus' en legt de hostie in mijn hand waarop ik zeg: 'nee bedankt ik ben vegetarier' en geef de hostie aan mn broertje en we moeten allemaal een beetje gniffelen.
Dan pakt m'n tante mijn schouder vast van achteren en zegt. ssssssst dat is toch niet normaal!
Dan denk ik iets in de zin van ..'niet normaal? dit is in ons gezin juist niet, niet normaal' ( dat hoor je me ook zeggen)

(Dit om het moment aan te duiden waarop voor mij duidelijk werd dat wij binnen ons gezin aparter met dingen omgaan)

Schetsen van eerste scene:











Daarna de titel met geluiden van de maandagavond aan tafel bij ons thuis ( de avond waarop iedereen samenkomt en samen eet), de camera gaat langs m'n moeder die eten op haar bord schept of zoiets en d.m.v een overgang komen we bij haar anekdote over het zoogcompress.

Zo gaat dat bij iedereen, het eten aan tafel is de leidraad voor de verhalen en worden overgangen gemaakt van de personen naar de persoonlijke anekdotes.

Uiteindelijk word er dus een beeld geschept over ons veelzijdige gezin met allerlei culturen en kleuren, en dat wij die luchtigheid binnen het gezin gebruiken om gevoelige dingen bespreekbaar te maken of minder erg.

Hoe het gaat eindigen ben ik nog niet over uit...

-Een familieportret met iedereen erop, en eronder hoor je cynthia nog zeggen, nou je ziet echt alleen onze ogen en tanden. hahahah.
-of mijn vader die zegt dat het niet over de kleur van het haar gaat maar over de kleur van het hart..

-aftiteling, schoot me te binnen om mijn vader op te nemen die hallelujah zingt en dat wij allemaal mee doen aan tafel, een hoop kabaal dus, en mn moeder die op het einde nog zegt..' ow jullie zijn zo erg' ( dat zegt ze heel vaak.)